Ostatnie badania wskazują, że wibroterapia stanowi dostępną, bezpieczną i pozytywnie przyjętą metodę ćwiczeń, specjalnie skonstruowaną dla dzieci i młodzieży, które przeszły leczenie przeciwnowotworowe w warunkach szpitalnych.

Obserwujemy stały wzrost liczby dzieci, które osiągają 15-letni okres przeżycia po diagnozie onkologicznej. W związku z tym, rośnie znaczenie profilaktyki i strategii terapeutycznych mających na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia chorób przewlekłych. Aktywność fizyczna w okresie dzieciństwa i adolescencji wspomaga zdrowy rozwój oraz poprawia jakość życia. Niestety, diagnoza nowotworu i związane z nią leczenie przeciwnowotworowe często prowadzą do różnorodnych zaburzeń, takich jak osłabienie siły mięśniowej, ograniczenia ruchomości stawów oraz utrata kontroli nad równowagą w wyniku unieruchomienia. W tej kontekście trening wibracyjny staje się obiecującą metodą poprawy sprawności fizycznej, zwłaszcza funkcji kończyn dolnych, stanowiąc cenne uzupełnienie programów ćwiczeń terapeutycznych w onkologii dziecięcej.

• W trakcie badania zaobserwowano pozytywne efekty treningu wibracyjnego, takie jak wzrost siły zgięcia grzbietowego stawu skokowego z 154 do 180 Newtona oraz siły wyprostu stawu kolanowego z 187 do 212 Newtona.
• Po 12 tygodniach treningu zauważono znaczące zwiększenie zarówno aktywnego, jak i biernego zakresu zgięcia grzbietowego stawu skokowego (aktywny zakres z 6 do 8, bierny zakres z 21 do 24, zgięte kończyny – aktywny zakres z 11 do 13, bierny zakres z 26 do 27).
• Trening wibracyjny jest bezpieczną metodą poprawy upośledzenia czynnościowego kończyn dolnych dla dzieci i młodzieży po leczeniu szpitalnym.

Opracowano na podstawie:

Rustler V, Prokop A, Baumann FT, Streckmann F, Bloch W, Daeggelmann J. Whole-Body Vibration Training Designed to Improve Functional Impairments After Pediatric Inpatient Anticancer Therapy: A Pilot Study. Pediatr Phys Ther. 2018 Oct;30(4):341-349. doi: 10.1097/PEP.0000000000000536. PMID: 30277971.

Badana populacja

Populacja badana skupiała się na uczestnikach w wieku od 4 do 20 lat (łącznie 9 osób), którzy przeszli leczenie z powodu choroby onkologicznej i zakończyli stacjonarną opiekę związaną z tą chorobą w ciągu ostatnich 5 lat. W badanej próbie różnorodność diagnoz i programów leczenia nowotworów była zauważalna, jednak wszyscy uczestnicy przeszli leczenie chemioterapeutyczne w ramach opieki medycznej. Kryteria wyłączenia z badania zostały zastosowane zgodnie z zaleceniami producenta urządzenia wibracyjnego.

Procedura badawcza

Procedura badawcza była starannie przeprowadzana pod nadzorem fizjoterapeuty, specjalnie przeszkolonego w zakresie zastosowania i potencjalnych zagrożeń związanych z treningiem wibracyjnym. Program treningowy, obejmujący wibroterapię, trwał 12 tygodni. Istotne parametry funkcjonalne, takie jak siła zgięcia grzbietowego stawu skokowego, siła wyprostu stawu kolanowego oraz zakres ruchomości zgięcia grzbietowego stawu skokowego, były analizowane przed i po interwencji. Pomiary siły zostały dokonane za pomocą ręcznego dynamometru poprzez „break test”, a zakres ruchomości oceniano za pomocą goniometru. Dodatkowo, testy chodzenia i test Timed Up and Go zostały wykorzystane do oceny efektywności chodu. Poziom aktywności fizycznej oceniano za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) przed i po interwencji.

Wykorzystanie wibroterapii w badaniu

Sesje treningowe odbywały się na platformie wibracyjnej, gdzie uczestnicy wykonywali ćwiczenia stojąc na platformie lub dynamiczne ruchy. Trening obejmował różnorodne ćwiczenia, takie jak przysiady, wspięcia na palce i przewodzenie kolan z małą piłką pomiędzy nimi. Protokół treningowy obejmował jedną sesję wibracyjną tygodniowo przez 12 tygodni, z różnym czasem trwania wibracji i częstotliwościami w zakresie 18-27 Hz.

Wyniki

W trakcie badania zaobserwowano znaczące zmiany w sile zgięcia grzbietowego stawu skokowego, sile wyprostu stawu kolanowego oraz zakresie zgięcia grzbietowego stawu skokowego.

Podsumowanie

Podsumowując, wyniki badania potwierdzają potencjał treningu wibracyjnego do poprawy funkcji kończyn dolnych u dzieci po leczeniu szpitalnym, z powodu choroby nowotworowej. Badanie to, mimo pewnych ograniczeń, wnosi istotne informacje na temat bezpieczeństwa, korzyści i skuteczności wibroterapii w terapii u dzieci z historią nowotworową. Warto jednak zauważyć, że pojawiły się pewne efekty uboczne, takie jak swędzenie i zaczerwienienie skóry, spowodowane poprawionym krążeniem, które wymagają dostosowania intensywności zabiegów.

Więcej w: