Wpływ wibroterapii na cytokiny prozapalne i nasilenie depresji u nastolatków
Ostatnio w patofizjologii zaburzeń depresyjnych uwagę badaczy i lekarzy przykuwa poziom cytokin prozapalnych (pro-inflammatory cytokines – PIC). To właśnie przez szlaki immunomodulacyjne wydaje się działać w depresji efekt terapeutyczny aktywności fizycznej. Dlatego niemieccy naukowcy postanowili poddać analizie wpływ ćwiczeń fizycznych na nasilenie depresji oraz poziomy PIC, skupiając się na mniej pod tym względem przebadanej grupie wiekowej pacjentów nastoletnich. Aktywność fizyczną uzyskiwano poprzez wibracje całego ciała (whole-body vibration – WBV) lub ćwiczenia na ergometrze, porównując te metody między sobą oraz z terapią konwencjonalną (treatment as usual – TAU).
- Nasilenie depresji zmniejszyło się zarówno po WBV, jak i po ćwiczeniach na ergometrze w stopniu znacznie większym niż po samej TAU.
- Testowane terapie wpływały na poziomy PIC w różny sposób.
Opracowano na podstawie:
Immunological Effects of an Add-On Physical Exercise Therapy in Depressed Adolescents and Its Interplay with Depression Severity. Wunram HL, Oberste M, Hamacher S i wsp. Int J Environ Res Public Health. 2021 Jun 17;18(12):6527.
Badana populacja
Nastoletni pacjenci z depresją (n = 64; 28,1% mężczyzn).
Procedura badania
Pacjenci zostali podzielni na grupy otrzymujące:
- TAU + WBV (n = 21)
- TAU + ćwiczenia na ergometrze (n = 20)
- tylko TAU (n = 23).
Podział nie był w pełni losowy.
Każdy z pacjentów odbył łącznie 18 sesji terapeutycznych, w jednym z powyższych reżimów, w ciągu 6 tygodni.
Analizowane PIC stanowiły interleukina-6 (IL-6) oraz czynnik martwicy nowotworu (TNF-α). Ich poziom analizowano przed rozpoczęciem danej terapii (t0), po zakończeniu 6-tygodniowej terapii (t1) i 8 tygodni po t1 (t2).
Wpływ badanych terapii na nasilenie depresji oceniano na podstawie samooceny za pomocą „Inwentarza Depresji u Dzieci i Młodzieży”.
Wykorzystanie wibracji w badaniu
Wibracje w postaci WBV podawano za pomocą platformy wibracyjnej Galileo (Advanced Plus, Novotec Medical GmbH, Niemcy), na której symulowano aktywność podobną do ludzkiego chodu. Częstotliwość wibracji wynosiła 20 Hz, amplituda 2 mm. Przez pierwsze 12 dni pojedyncze sesje wibroterapii trwały 2 minuty, w dniach kolejnych – 3 minuty. Odpowiadało to skurczom mięśni zachodzącym podczas przechodzenia 15 840 kroków w pierwszych 12 dniach i 23 760 kroków w kolejnych sesjach.
Wyniki
Nasilenie depresji zmniejszyło się zarówno po WBV, jak i po ćwiczeniach na ergometrze w stopniu znacznie większym niż po samej TAU.
Poziom IL-6 zmniejszył się we wszystkich grupach od t0 do t1, by ponownie wzrosnąć w grupach WBV i samej TAU w t2.
TNF-α również zmniejszył się w t1 względem t0, ale tylko w grupie ćwiczeń na ergometrze lub samej TAU.
Komentarz
Intensywna terapia ruchowa w postaci WBV lub ćwiczeń na ergometrze pozytywnie wpłynęła na obniżenie depresji młodzieńczej, najprawdopodobniej, chociaż częściowo, w wyniku immunomodulacji. Przy interpretowaniu niniejszych wyników należy brać pod uwagę małą liczebność badanych grup i nielosowy przydział pacjentów kontrolnych.
Więcej w:
