Wibroterapia wspiera rehabilitację choroby Parkinsona

Choroba Parkinsona charakteryzuje się typowymi objawami motorycznymi (drżenie, sztywność mięśni, bradykinezja) oraz osłabieniem kognitywnym. Dane epidemiologiczne pokazują, że 30% wszystkich przypadków z chorobą Parkinsona stanowią osoby pracujące. W przedstawianej publikacji skupiano się na zdolności osób z drżeniem kończyn do pracy i na wpływie wibroterapii na poprawienie tych zdolności. Przeprowadzone badania pokazały, że wibroterapia pozytywnie wpłynęła na użyteczność rąk i poprawę jakości życia/ zdolności do pracy, powodując obniżenie poziomu bólu, zwiększenie zakresu ruchu oraz siły mięśni.

Na podstawie wcześniejszych doniesień autorzy prezentowanych badań założyli, że wibracje podawane do kończyny górnej zredukują wzmożone napięcie mięśniowe, wpływając na propriocepcję tej kończyny. Tego typu stymulacja miałaby pomagać w kontrolowaniu patologicznych funkcji obszarów podkorowych w mózgu, wpływać na wzmożone napięcie mięśniowe oraz ataksję (zaburzenia koordynacji ruchowej). Może również wpływać na obniżenie dolegliwości bólowych pleców, zwiększając percepcję całej kończyny górnej i tym samym usprawniać ruchy ręki.

Celem badań włoskich naukowców z Uniwersytetu Tor Vergata w Rzymie była analiza wpływu wibroterapii na rehabilitację osób cierpiących na chorobę Parkinsona, pracujących, znajdujących się w aktywnej i produktywnej fazie życia.

• Wibroterapia poprawiła funkcje motoryczne ręki. Otrzymano zwiększony zakres ruchów, ich płynności oraz redukcję sztywności całej kończyny. Poprawie uległ również chód. Wpłynęło to pozytywnie na życie zawodowe uczestników badania.
• Ruchomość nadgarstka zwiększyła się z 0,29 przed zabiegami wibroterapii do 5,55 po 10 zabiegach oraz utrzymywała się na poziomie 5,00 miesiąc później (wartości skali UPDRS).
• Nie odnotowano negatywnych efektów wibroterapii.

Opracowano na podstawie:

Gentili, S., Mugnaini, S., Lanzi, S., Richetta, M., & Pietroiusti, A. (2016). Effects of local vibration therapy on upper limb’s sensorimotor control suffering to Parkinson’s Disease who are still of working age – preliminary study on a new prevention and therapeutic system. Journal of Disease and Global Health, 8(1), 8-17.

Badana populacja

W doborze pacjentów z chorobą Parkinsona kierowano się odpowiednimi kryteriami, m. in. były to osoby pracujące (ale nie narażone w pracy na wibracje), wiek: 50 – 65 lat. Do badania zakwalifikowano 10 osób.

Procedura badania

Przeprowadzono 10 sesji wibroterapii (opis poniżej). Podczas pierwszej oraz ostatniej sesji wibroterapii, a także 30 dni po ostatniej sesji, stosowano analizę ruchów wahadłowych ramienia podczas chodu oraz test Jebsen – oceniający funkcjonalność i ruchomość ręki – a także odpowiednie skale wartościujące, jak UPDRS (unified Parkinson’s disease rating scale – ujednolicona skala oceniająca natężenie choroby Parkinsona).

Wykorzystanie wibracji w badaniu

Wibracji mechanicznych dostarczało urządzenie mobilne, generujące wibracje dzięki wykorzystaniu kompresji-dekompresji powietrza. Stosowano wibracje o amplitudzie 2 mm i częstotliwości 30 Hz. Wibracje podawano miejscowo (15 min na sesję; 10 sesji), w pozycji leżącej lub podczas aktywności ruchowej, do specyficznych obszarów kończyny górnej. Wybrano miejsca, które są najbardziej dotknięte sztywnością w chorobie Parkinsona, mianowicie: powierzchnia dłoni, zginacza łokciowego nadgarstka, łokciowego poziomu mięśnia ramienno-promieniowego, tylnej części mięśnia dwugłowego ramienia i mięśnia czworobocznego (grzbietu).

Wyniki

Wibracje pozytywnie wpłynęły na badane parametry. Obserwowano poprawę w ocenie (skala Costant) poziomu bólu, zakresu ruchu, siły mięśni. Skala UPDRS pozwoliła obserwować poprawę funkcji motorycznych i codziennych aktywności. Wskazuje to na pozytywny wpływ wibroterapii nie tylko na czynności związane z normalną codzienną aktywnością, ale również na życie zawodowe.

Oceny dokonane podczas analiz ruchu kończyny górnej w czasie chodu pozwoliły zauważyć zwiększony zakres ruchów ręki, ich płynności oraz redukcję sztywności całej kończyny.

Program Skill Spector pozwolił zauważyć poprawę chodu.

Miesiąc po zakończeniu sesji wibroterapii obserwowany wcześniej pozytywny wpływ wibracji na wiele parametrów nie był już obecny, aczkolwiek obserwowano różne usprawnienia w porównaniu do stanu sprzed wibroterapii. Autorzy przytaczają jedynie zwiększoną ruchomość nadgarstka, która miesiąc po wykonaniu wibroterapii utrzymywała się na poziomie 5,00 ± 0,72 w skali UPDRS w stosunku do 0,29 ± 0,29 przed zabiegami wibroterapii. Po 10 zabiegach wartość ta wynosiła 5,55 ± 0,73.

Komentarz

Prezentowane badania pokazują, że wibracje podane lokalnie na górną patologiczną kończynę osób cierpiących na chorobę Parkinsona pozwoliły na osiągnięcie znaczącej poprawy czucia głębokiego, sztywności, zredukowały ból oraz zmniejszyły osłabienie badanej kończyny. Usprawnienie kończyny obserwowano w aspekcie aktywności codziennego życia, ale również – zawodowej.

Zastosowanie wibroterapii miejscowej w rehabilitacji osób z chorobą Parkinsona wymaga dalszych badań i niesie nadzieję na wykorzystanie wibroterapii jako terapii efektywnej i komplementarnej do farmakologicznej.

Więcej w:

http://ikprress.org/index.php/JODAGH/article/view/2562