Odpowiedź endokrynologiczna na maksymalny wysiłek fizyczny wzbogacony o lokalne wibracje
Celem prezentowanego doniesienia było porównanie odpowiedzi hormonalnej związanej z kortyzolem (cortisol, C) i testosteronem (T) podczas maksymalnego stopniowanego aerobowego ćwiczenia rowerowego wraz z wibracją (Vib) versus bez wibracji (no vibration, noVib). Kierowano je do ekspertów sportowych planujących proces regeneracji bądź czas/ rodzaj aktywności podczas treningów i zawodów. Ponadto, mając implikacje kliniczne w rehabilitacji i leczeniu urazów, prezentowane wyniki mogą zainteresować fizjoterapeutów, a także zwykłych osób planujących wzbogacić swoją aktywność fizyczną o efektywne treningi. Otóż, podsumowując wyniki, okazuje się, że dodanie wibracji mechanicznych do jazdy na rowerze może nasilać kataboliczny stan wywołany wysiłkiem fizycznym. A zatem potencjalnie pogłębiać niektóre efekty ćwiczeń.
- C i T wzrosły w obu warunkach jazdy na rowerze, czyli zarówno w grupie Vib, jak i noVib.
- Wielkość zmiany C była ponad 2-krotnie wyższa w Vib, w porównaniu z noVib.
- Wielkość zmiany T nie różniła się statystycznie między grupami.
- Wibracje wywołały spadek stosunku T/C (p = 0,046); czego nie obserwowano w grupie noVib.
Opracowano na podstawie:
Salivary endocrine response following a maximal incremental cycling protocol with local vibration. Jemni M, Marina M, Delextrat A, Tanner A i wsp. (2020) PLoS ONE 15(9):e0238051.
Badana populacja
Dwunastu aktywnych mężczyzn (25 ± 5 lat; 181 ± 5 cm; 80,7 ± 11,1 kg).
Procedura badania
Każdy uczestnik wykonał dwa maksymalne przyrostowe testy wysiłkowe na rowerze, jeden z wibracją (Vib) i drugi bez wibracji (noVib) w losowej kolejności, w oddzielne dni. Testy przeprowadzono o tej samej porze dnia (godz. 09:00), z okresem rekonwalescencji wynoszącym 72 godziny pomiędzy pierwszym a drugim.
Protokół składał się z przyrostowych kroków trwających 3 minuty, wykonywanych na rowerze stacjonarnym PowerBIKE (Power Plate, Holandia), który może indukować cykliczne miejscowe wibracje. Wykonywano go z wibracjami lub bez wibracji. Wymianę gazową i częstość akcji serca oceniano w sposób ciągły, rejestrowano także poziom mleczanu we krwi na końcu każdego etapu przyrostowego. Próbki śliny pobrano przed oraz bezpośrednio po teście i przeanalizowano pod kątem C i T.
Wyniki
Wyniki pokazują, że C i T wzrosły w obu warunkach jazdy na rowerze.
Wielkość zmiany C była znacznie wyższa w Vib (83%), w porównaniu z noVib (ok. 30%; p = 0,014).
Wielkość zmiany T nie różniła się statystycznie między grupami (p = 0,715).
Wibracje wywołały spadek stosunku T/C (p = 0,046), ale nie obserwowano istotnych zmian w noVib (p = 0,476).
Komentarz
Głównym celem było zbadanie odpowiedzi endokrynnej (na podstawie próbek śliny) na ćwiczenia jazdy na rowerze z jednocześnie podawanymi wibracjami – w porównaniu do samej jazdy bez wibracji. Jazda na rowerze zarówno z dodatkowo włączoną wibracją (Vib) jak i w grupie noVib wywołała wzrost poziomu kortyzolu, jednak dramatycznie większy w grupie Vib. Testosteron wzrósł w obu grupach bez istotnych statystycznie różnic między nimi. Vib tym samym indukował istotny spadek stosunku T/C, podczas gdy po noVib nie zaobserwowano istotnych zmian w stosunku T/C.
Prezentowane badanie sugeruje, że dodanie wibracji mechanicznych do jazdy na rowerze może nasilać stan wywołany wysiłkiem katabolicznym.
Eksperci sportowi, a przede wszystkim rowerzyści, powinni zapoznać się z tymi wynikami, aby dokładnie zaplanować proces regeneracji oraz aktywność podczas treningów i zawodów. Ponadto otrzymane wyniki mogą mieć potencjalne implikacje kliniczne dla osób starszych oraz osób przechodzących rehabilitację po chorobie i urazie.
W powyższym kontekście przyszłe badania powinny zatem przeanalizować również długoterminową reakcję na ćwiczenia wysiłkowe z dodatkiem lokalnych wibracji mechanicznych.
Więcej w:
