Masowanie mięśni wałkiem wibracyjnym jako forma regeneracji ratowników po ratownictwie wodnym
W ratowaniu przed utonięciem ogromne znaczenie ma szybka reakcja ratownika, a ta ściśle wiąże się z jego kondycją fizyczną, gdyż ratownictwo wodne jest niezwykle wymagające metabolicznie. Jest procesem znacznie wyczerpującym, gdzie pojedyncza akcja ratownicza wpływa na duży wzrost stężenia mleczanu we krwi. Ratownicy wodni nierzadko zmuszeni są do reagowania wielokrotnie w ciągu 1 dnia, dlatego efektywna regeneracja po każdej akcji ratowniczej jest uważana za ważną determinantę sukcesów kolejnych akcji ratowania życia. W prezentowanym artykule naukowcy z Uniwersytetu w Vigo (Hiszpania) analizowali wpływ programu regeneracyjnego opartego o stosowanie rolowania mięśni wałkiem piankowym (foam roller – FR) na klirens mleczanu we krwi i odczuwane zmęczenie po ratownictwie wodnym. Pod wpływem coraz liczniejszych doniesień o pozytywnym wpływie wibroterapii na regenerację po wysiłku fizycznym, dołączono do prezentowanych badań również protokół regeneracji oparty o wibrujące wałki piankowe (vibrating foam roller – VFR) i zestawiono jego efekty z FR oraz pasywną regeneracją (PR).
- PR nie wpłynęła znacząco na usuwanie mleczanu z krwi. Natomiast FR lub VFR znaczne obniżyło poziom mleczanu we krwi, szczególnie VFR.
- Postrzegane zmęczenie znacznie się zmniejszyło przy wszystkich metodach regeneracji.
Opracowano na podstawie:
Does a short intervention with vibration foam roller recover lifeguards better after a water rescue? A pilot study. Alonso-Calvete A, Lage-Rey A, Lorenzo-Martínez M, Rey E. Am J Emerg Med. 2021 Nov;49:71-75.
Badana populacja
W badaniu wzięło udział 7 ratowników (5 mężczyzn i 2 kobiety; wiek 23,3 ± 1,1 lat).
Procedura badania
Badanie miało charakter krzyżowego badania pilotażowego. Porównywano regenerację pasywną (passive recovery – PR) z regeneracją FR lub VFR po ratownictwie wodnym na 100 m. Akcje ratunkowe symulowano z użyciem manekina w powtarzalnych warunkach atmosferycznych. Ratownicy stosowali płetwy i kombinezony. Akcja polegała na przepłynięciu 100 m w kierunku manekina, przygotowaniu go do transportu, odholowaniu z powrotem na brzeg oraz wyciągnięciu manekina na suchy piasek. Następnie ratownicy zdjęli kombinezony i rozpoczęli procedurę rekonwalescencji. Wszyscy badani ratownicy przeszli wszystkie 3 metody rekonwalescencji – po jednej w 3 różnych dniach, w losowej kolejności, z całkowitym czasem danej rekonwalescencji wynoszącym 5 minut.
Podczas PR ratownicy odpoczywali siedząc. Zabiegi FR i VFR polegały na toczeniu wałka piankowego Vyper (Hyperice, USA) po mięśniach czworogłowych i ścięgnach podkolanowych obu kończyn (rodzaj masażu). Każdy mięsień masowano w ten sposób 2-krotnie, wg schematu: 30 s toczenia, 15 s odpoczynku i ponownie 30 s toczenia. Stosowano kontrolowaną siłę docisku wałków w FR oraz VFR, mianowicie 6-7 w 10 stopniowej skali dyskomfortu (gdzie 0 = brak dyskomfortu, 10 = maksymalny dyskomfort).
Przed i po akcji ratunkowej, a także po 5-minutowej regeneracji (PR, FR lub VFR) mierzono poziom mleczanu we krwi i odczuwany wysiłek.
Wykorzystanie wibracji w badaniu
Stosowano częstotliwość wibracji 18 Hz, co, wg autorów, mieści się w optymalnym zakresie częstotliwości wpływającym na układ mięśniowo-szkieletowy.
Wyniki
Zastosowanie FR (p = 0,013; wielkość efektu = 0,97) lub VFR (p < 0,001; wielkość efektu = 1,62) wpłynęło na znaczne obniżenie poziomu mleczanu we krwi. PR nie wpłynęła znacząco na usuwanie mleczanu z krwi.
Postrzegane zmęczenie znacznie się zmniejszyło przy wszystkich metodach regeneracji.
Komentarz
Prezentowane wyniki pokazały, że zarówno FR, jak i VFR znacznie efektywniej usuwały mleczan z krwi w porównaniu do PR, przy czym regeneracja VFR była tu najefektywniejsza. Ponadto postrzegane zmęczenie znacznie się zmniejszyło przy wszystkich metodach regeneracji, zatem badane metody, a wśród nich szczególnie VFR, niosą duży potencjał w ratownictwie medycznym, ponieważ mogą wpływać na wzrost kondycji fizycznej po akcji ratunkowej, czyli wzrost gotowości do wykonania kolejnej.
Więcej w:
