W badaniu niemieckich naukowców z wydziału Nauki o Sporcie Uniwersytetu Konstanz, 60 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym losowo przydzielono do grupy z wibroterapią oraz kontrolnej. W grupie trenującej na platformie wibracyjnej trzy razy w tygodniu przez trzy tygodnie, zaobserwowano istotne zwiększenie pokonywanego dystansu w teście 6-minutowego marszu.

Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu treningu wibracyjnego na lokomocję osób chorych na stwardnienie rozsiane. Autorzy pracy postawili hipotezę, że trening wibracyjny w połączeniu ze standardową rehabilitacją, znacząco poprawi zdolności lokomocyjne chorych, w porównaniu do standardowej rehabilitacji.

• Stwierdzono zwiększenie pokonanego dystansu w czasie 6 minut o prawie 15% w grupie poddanej treningowi wibracyjnemu, w porównaniu do 3% w grupie bez treningu wibracyjnego (4.5-krotna poprawa w porównaniu do grupy kontrolnej).
• Badani z grupy poddanej wibracji, nie zgłosili żadnych efektów ubocznych w trakcie realizacji programu.

Opracowano na podstawie:

Effects of whole-body vibration training on physical function in patients with Multiple Sclerosis
Christoph Hilgers, Annegret Mundermann, Hartmut Riehle, Christian Dettmers ,  NeuroRehabilitation 32 (2013), 655-663,doi: 10.3233/NRE-130888

Badana populacja

W badaniach uczestniczyło 60 badanych, losowo podzielonych na dwie grupy. Chorzy w obu grupach nie różnili się wiekiem, punktacją EDSS (Expanded Disability Status Scale) oraz punktacją FSMC (Fatigue Scale for Motor and Cognition). Wszyscy uczestnicy badań byli pacjentami kliniki rehabilitacyjnej, w której przebywali przez 4 tygodnie.

Procedura badania

W trakcie pobytu w klinice wszyscy pacjenci uczestniczyli w standardowej rehabilitacji. W grupie interwencyjnej, obok standardowej rehabilitacji, włączono trening wibracyjny całego ciała (whole body vibration training) wykonywany na platformie wibracyjnej.
Przed rozpoczęciem programu oraz po jego zakończeniu, uczestnicy badań brali udział w testach funkcjonalnych, oceniających czynniki wpływające na zdolności lokomocyjne: siłę (sit to stand test), koordynację (timed up and go test), szybkość chodu (10-meter walk  test) i wytrzymałość (6-minute walk test).

Wykorzystanie wibroterapii w badaniu

Zadaniem pacjentów było wykonywanie przysiadów na wibrującej platformie, w sekwencji 30 sekund przysiadu i 30 sekund odpoczynku. Pacjenci z grupy kontrolnej wykonywali przysiady na wyłączonej platformie wibracyjnej. Eksperymentalny program był realizowany przez 3 tygodnie i badani wykonywali 3 sesje ćwiczeń  tygodniowo (9 sesji). Ćwiczenia wykonywane byłe na platformie wibrującej z częstotliwością 30 Hz i amplitudą od 1 (pierwsze 6 sesji) do 2 mm (ostatnie 3 sesje) i wykonywane były przez 12 minut. Intensywność ćwiczeń monitorowano za pomocą skali Borga.

Wyniki

Badania wykazały istotną poprawę zdolności lokomocyjnych w obu grupach, kontrolnej i badanej. Jednakże, w grupie ćwiczącej na platformie wibracyjnej, poprawa wytrzymałości, określona przez wielkość pokonanego dystansu w teście 6-minutowym, była znacznie większa niż w grupie kontrolnej bez wibroterapii.

Wyniki sprawności w teście “przysiad-wstań” wzrosły o 16,7% i 16,3% w stosunku do wartości wyjściowych u pacjentów odpowiednio w grupie z wibroterapią (interwencyjnej) i grupie bez wibracji (kontrolnej). W teście sprawdzającym chód TUG, wyniki lepsze uzyskała grupa kontrolna. Natomiast analiza danych z testu na 10 metrów, powtórnie przesunęła szalę na korzyść grupy z wibroterapią (10,5% w porównaniu do 9,5% w grupie kontrolnej). W teście dystansowym, pacjenci w grupie interwencyjnej, uzyskali wyniki o 14,7% wyższe od początkowych,  w porównaniu do kontrolnej, która uzyskała niewielką poprawę rzędu 3,3% w teście 6-minutowego marszu. 6-minutowy marsz był jedynym testem, opisującym zdolność do chodzenia, który wykazywał po analizie znaczącą interakcję efektu czasu i grupy.

Komentarz

Według Autorów badania, trening na platformie wibracyjnej miał na celu poprawę wytrzymałości siłowej. Test 6-minutowego marszu u zdrowych osób jest uważany za metodę oceny sprawności krążeniowo-oddechowej i poprawa wyniku tego testu (pokonanego dystansu), mogłaby wskazywać na poprawę funkcji układu oddechowego. Autorzy uważają, że obserwowana poprawa wytrzymałości  w trakcie chodu (istotnie większa niż w grupie bez wibroterapii), wynika raczej z poprawy wytrzymałości siłowej u osób trenujących na platformie wibracyjnej, gdyż intensywność ćwiczeń była zbyt niska, by poprawić funkcję układu oddechowego/krążenia. Autorzy konkludują, że włączenie ćwiczeń na platformie wibracyjnej do standardowej rehabilitacji, może być korzystne dla pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane, efektywnie poprawiając ich zdolności lokomocyjne.

Więcej w: