Przeciwskurczowe działanie wibracji na spastyczne kończyny u pacjentów po udarze
Celem prezentowanej pracy japońskich naukowców z Uniwersytetu w Kagoshimie było zbadanie potencjału terapeutycznych wibracji w hamowaniu spastyczności kończyn górnych u pacjentów po udarze mózgu z porażeniem połowiczym.
- 5-minutowe wibracje (91 Hz, 1 mm) spowodowały poprawę parametrów załamka F i wyników MAS, świadcząc o znacznym zmniejszeniu spastyczności bezpośrednio po podaniu oraz 30 minut później.
Opracowano na podstawie:
Anti-spastic effects of the direct application of vibratory stimuli to the spastic muscles of hemiplegic limbs in post-stroke patients: a proof-of-principle study. Noma T, Matsumoto S, Shimodozono M i wsp. J Rehabil Med. 2012 Apr;44(4):325-30.
Badana populacja
Do badania zrekrutowano 36 pacjentów po udarze ze spastycznością kończyn górnych, hospitalizowanych na Uniwersytecie w Kagoshimie.
Procedura badania
Wykonano procedurę badania randomizowanego i kontrolowanego. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do 3 grup:
- kontrolnej – odpoczynku (n = 12),
- rozciągania (n = 12) lub
- grupy bezpośredniej aplikacji bodźców wibracyjnych (direct application of vibratory stimulation – DAVS; n = 12).
Po odprężeniu w pozycji leżącej przez 30 minut, wszyscy badani otrzymywali odpowiednie interwencje przez 5 minut. Badani z grupy kontrolnej (odpoczynku) jedynie leżeli na plecach w zrelaksowanej pozycji. Badani z grupy rozciągania leżeli z maksymalnym wyprostem stawów łokciowych, nadgarstków i palców. W grupie DAVS stosowano urządzenia generujące wibracje (Thrive MD-01; Thrive Co., Ltd, Japonia), którymi stymulowano dłoń, przedramię oraz ramię.
Przed, bezpośrednio po i 30 min po każdej interwencji analizowano wyniki Zmodyfikowanej Skali Ashwortha (Modified Ashworth Scale – MAS – oceniającej spastyczność) oraz parametry załamka F (oceniające aktywność neuronalną).
Wykorzystanie wibracji w badaniu
Parametry stosowanych wibracji: częstotliwość 91 Hz, amplituda 1 mm. Wibracje podawano w pozycji leżącej. Wszystkie mięśnie zginaczy kończyny górnej były stymulowane jednocześnie.
Wyniki
Grupa kontrolna nie wykazała istotnych zmian badanych parametrów. Podobnie grupa rozciągania, choć obserwowano tu tendencję do zmniejszania amplitudy fali F bezpośrednio po interwencji, ale nie 30 minut później. W grupie DAVS obserwowano znaczną poprawę (istotną statystycznie względem pozostałych grup) parametrów załamka F i wyników MAS bezpośrednio po interwencji oraz 30 minut później.
Komentarz
Prezentowane wyniki dostarczają dobrych dowodów na działanie przeciwskurczowe terapii wibracyjnej. Działanie bodźcami wibracyjnymi na spastyczne górne kończyny pacjentów po udarze zmniejszało spastyczność, a skuteczność wibroterapii nie wynikała z rozciągania.
Więcej w:
